جوت ، چتایی یا کنف هندی، نوعی گیاه طویل، نرم و براق است که می تواند بصورت نخی مستحکم درآید و مورد استفاده قرار گیرد.این گیاه  به صورت سالانه کاشت و برداشت می شود و در آب و هوای گرم (40-20˚C) و مرطوب (%80-70) و بارندگی هفتگی به میزانcm 8-5 رشد می یابد.

گیاه جوت می تواند تا طول 3 متر رشد پیدا کند. این گیاه در درجه اول از مواد سلولزی (جز اصلی فیبر گیاهی) و لگینین ( جز اصلی الیاف چوب) تشکیل شده است و شامل بخش های مختلفی چون ساقه، پوست ساقه، برگ و میوه می باشد.  از ساقه چوبی آن برای سوخت و حتی در صنعت کاغذ سازی استفاده می کنند. در پوست ساقه آن،  لایه ای از الیاف نرمی وجود دارد که نخ جوت از آن بدست می آید. چوب میانی آن نیز استوانه نسبتا قطوری از الیاف چوبی کوتاه می باشد که در وسط آن مغز چوب پنبه مانندی وجود دارد و برگهای آن نیز در بعضی موارد به ویژه برای دام مصرف خوراکی دارد. میوه آن کپسول لوکولیسید تخم مرغی شکل ،نوک تیز ، کرک دار و اندازه آن تقریبا برابر نصف کاسبرگ است و هر کپسول دارای 5 برچه است که درداخل هر برچه حداقل یک دانه وجود دارد و بذر آن دارای 20 درصد روغن خوراکی می باشد.از بخش های پایینی این گیاه نیز، جهت تولید محصولات کنفی با کیفیت پایین تر و ارزان تر استفاده می شود.

محصولات جوت %100 قابل تجزیه بوده و در نتیجه به لحاظ زیست محیطی دوستدار طبیعت می باشند. به دلیل دارا بودن الیاف طبیعی و خاصیت درخشندگی آن، به نام الیاف طلایی نیز شهرت دارد. از آنجایی که جوت دارای مصرف جهانی، تولید بالا وموارد استفاده متنوع می باشد، بعد از کتان، دومین رتبه را در میان الیاف گیاهی به خود اختصاص داده است.

از فواید آن می توان به خواص عایق بودن و ضد الکتریسیته ساکن، آن هم به دلیل دارا بودن رسانای حرارتی کم اشاره کرد.همچنین قابلیت ترکیب شدن با دیگر الیاف، طبیعی یا مصنوعی را دارد.

مهمترین موارد استفاده جوت در تولید پرده، پوشش صندلی، فرش، قالیچه، عدل پنبه و صنعت تولید پارچه می باشد. اصطلاح صنعتی برای الیاف جوت، جوت خام است. بزرگ‌ترین تولیدکنندگان جوت، هند و بنگلادش هستند.در واقع هند بعنوان بزرگترین تولید کننده نخ جوت با بیش از 76 کارخانه بوده و سپس بنگلادش با بیش از 70 کارخانه رتبه دوم تولید نخ کنف را دارا می باشد. همچنین کشور بنگلادش به علت موقعیت جغرافیایی و آب و هوای مناسب بزرگترین پرورش دهنده جوت خام می باشد. از دیگر تولید کنندگان آن می توان به کشورهایی چون چین، میانمار، ازبکستان، نپال، ویتنام، زیمباوه، مصر و تایلند اشاره کرد. تولید کنف خام و تولید نخ جوت در ایران نیز سابقا رواج در شمال کشور رواج داشته که در سالهای اخیر به دلیل مقرون به صرفه نبودن متوقف شده است.