در حال حاضر که اقتصاد ایران در «دوره گذار به سمت اقتصاد نوظهور» به سر می‌برد، افزایش تولید و توسعه صادرات نیازمند هدایت سرمایه‌های داخلی به سمت تولید و جذب سرمایه‌گذاری خارجی است....

و اساسا باید گفت که اصلاحات اقتصادی، پیش‌نیاز جذب سرمایه‌گذاری خارجی است و تا زمانی که این اصلاحات در اقتصاد انجام نشود، نمی‌توان انتظار جذب سرمایه‌ها را داشت.  در شرایط کنونی، اجرای برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) و رفع تحریم‌ها، این تصور را ایجاد کرده است که از این پس، سرمایه‌های خارجی به سمت ایران روانه می‌شود و به دنبال آن، تولید و صادرات افزایش پیدا می‌کند؛ این در حالی است که فرآیند جذب سرمایه‌گذاری، افزایش تولید و توسعه صادرات، چرخه‌یی به هم پیوسته است و این امور، تنها در فضای کسب و کار مناسب محقق می‌شود.  به عوان یک اصل اقتصادی، سرمایه خارجی تنها در شرایطی جذب می‌شود که اقتصاد ما، پیش‌بینی‌پذیر و فضای کسب وکار مناسب باشد؛ لازمه دستیابی به این شرایط، اعمال اصلاحاتی در اموری از جمله مالیات، بیمه، نرخ سود تسهیلات و سپرده‌های بانکی، نرخ ارز و رفع ابهام در قوانین ومقررات مرتبط به حوزه کسب و کار است. همچنین توسعه صادرات، نتیجه سرمایه‌گذاری و افزایش تولید به ویژه تولیدات صادرات محور است، اما این امر پیش‌نیازهایی متعدد دارد.  در گام نخست، اقتصاد باید آزاد شود؛ اقتصاد باید از دولتی بودن، خارج و به سمت بخش خصوصی سوق پیدا کند. علاوه بر این، با استقرار نظام جامع مالیاتی و اخذ مالیات از بخش‌های تاریک اقتصاد، سهم درآمدهای نفتی در اقتصاد کاهش پیدا کند؛ مصادف شدن اجرای برجام با کاهش قیمت نفت، فرصتی برای دولت است که خود را از وابستگی به نفت رها کند و به جای اتکا به درآمدهای نفتی، اقتصاد را بر توسعه بخش خصوصی متمرکز کند. باید به سمتی برویم که با سرمایه‌گذاری، اقتصادمان به جای نفت، متکی بر تولید و صادرات غیرنفتی باشد.  اساسا نباید اقتصادمان را به نفت گره بزنیم، زیرا اقتصاد متکی به نفت، ناپایدار است و به‌طور مداوم از افزایش یا کاهش قیمت نفت تاثیر می‌پذیرد؛ اقتصاد باید بر تولید داخلی، نیروی انسانی متخصص، توانمندی‌ها، مزیت‌های کشور و فعالیت‌های بخش خصوصی متکی باشد.  در این بین، منابع مالی داخلی به تنهایی پاسخگوی نیازهای مالی کشور نیست و در این زمینه، نیازمند سرمایه‌گذاری خارجی هستیم تا زمانی که نتوانیم س�